Dobermann

De één vindt de dobermann een echte waakhond, de ander ziet het als een iets te groot uitgevallen schoothond vooral als pup. Welke naam heeft de dobermann bij jou? In dit artikel lees je meer over de geschiedenis van het dier, zijn persoonlijkheid en karakter en de wijze waarop deze verzorgd moet worden. Het helpt je te bepalen of de aanschaf van een dobermann ook wat voor jou kan zijn.

Het uiterlijk van de dobermann schrikt veel mensen af. Zij kiezen liever voor de vreedzame uitstraling van een labrador of bijvoorbeeld golden retriever. Toch is het uiterlijk van de dobermann niets om bang van te worden! Het beestje beschermt zijn familie goed en kan daarbij prima overweg met kinderen. Direct bijten zal de dobermann niet doen, wanneer deze goed is opgevoed. 

Geschiedenis van de dobermann 

De dobermann is vernoemd naar de grondlegger van het ras, de Duitser Karl Friedrich Louis Dobermann. Deze man zocht aan het eind van de 19^e eeuw naar een waakse hond, die hem tijdens zijn werk persoonlijke bescherming kon bieden. Niet duidelijk is, welk beroep deze man uitvoerde. Op basis van verhalen kan gedacht worden aan een belastinginner of bijvoorbeeld politieagent. 

Dit was niet zijn enige baan. Dobermann was namelijk ook actief als hondenvanger voor de gemeente, waarbij het zijn taak was om zwerfhonden van de straat te houden. Hij moest ze vangen en triest genoeg ook doden. Dit deed hij niet bij alle honden die hij op straat aantrof. De meest waakse honden gebruikte hij om hiermee te kunnen fokken. 

Zelf heeft Dobermann dit niet meer meegemaakt. Zijn naam zou pas op een later moment aan het hondenras gekoppeld worden. Na zijn dood was het Otto Goller, woonachtige in dezelfde plaats als Dobermann, die het mengen van hondenrassen onderhield. De dobermann zoals we die nu kennen is naar men denkt een mix van een rottweiler, een Duitse herder, een Duitse pinscher, diverse jacht- en windhonden en een weimaraner. 

Persoonlijkheid en karakter 

Een dobermann staat bekend als een moedige en zelfverzekerde hond. Het maakt dat dit ras veelal wordt ingezet voor het bewaken van een terrein of woning. Het is niet voor niets, dat een dobermann ook ingezet wordt als een politie- en legerhond. Zie de dobermann echter niet per definitie als een norse en waakse hond, die voornamelijk buiten de wacht houdt. Het karakter van het dier kent ook een zachtaardige zijde. Wist je bijvoorbeeld dat een dobermann het af en toe heerlijk vindt om met de baas te knuffelen en spelen? Het imago van de hond is de laatste jaren sterk veranderd, waarover je later op deze pagina meer leest. 

De hond kan goed met kinderen overweg en heeft een heel loyaal karakter. Het maakt hem tot een gezellige familiehond! Daarbij waakt de hond over zijn familie. Het leidt ertoe dat hij onbekenden met enig wantrouwen zal begroeten. Bang dat de dobermann een onbekende zonder duidelijke reden bijt hoef je echter niet te zijn. Een goede opvoeding van het dier is voldoende om dit te voorkomen! Het vormde het begin van het ontstaan van het hondenras dobermann.

Een goede opvoeding helpt je ook te voorkomen, dat de hond snel aanslaat als deze een onbekende voorbij ziet komen wandelen. Het blaffen zit in het karakter van het dier, door zijn waakse eigenschappen. Door met de hond op training te gaan kun je het blaffen afleren. Helemaal voorkomen dat de dobermann aanslaat bij onverwachte situaties zal je echter niet lukken. 

Verschillende uitvoeringen van de dobermann 

De dobermann kom je het vaakst tegen met een combinatie van een zwarte en bruine kleur. Vaak is de hoofdkleur zwart, gecombineerd met een paar bruine vlekken op zijn lijf. Het dier wordt echter in veel meer soorten gefokt. Zo bevat de vacht van de dobermann in sommige gevallen ook roestrode vlekken. Evenals dat er honden zijn met witte accenten. Een teefje heeft een schofthoogte van gemiddeld 63 tot 68 centimeter. De reu van dit ras is net iets groter dan het teefje, met een schofthoogte tussen de 68 en 72 centimeter. Het geeft de hond in vergelijking met andere rassen een gemiddeld formaat. 

Verzorging 

Doordat de dobermann een kortharige hond is, heeft deze relatief weinig verzorging nodig. Groot voordeel aan de vacht van het dier, is het feit dat deze voornamelijk uit dekharen bestaat. In tegenstelling tot diverse andere hondenrassen heeft de dobermann geen onderwol. Waar de dobermann een geschikte hond lijkt om op het erf te laten struinen, maakt het ontbreken van de onderwol dat de dobermann voornamelijk in huis gehouden moet worden. Het beestje zou het snel koud kunnen krijgen, wanneer deze een langere tijd buiten op het erf ligt. 

De vacht van de dobermann hoeft niet geborsteld te worden. Om het dier fris te houden, kun je deze eens in de zoveel tijd in bad doen. Je hond in bad wassen maakt het makkelijker om het vuil tussen de haren van de dobermann te verwijderen.  

Ontwormen en ontvlooien van een dobermann 

Waar de vacht van de dobermann maar weinig verzorging nodig heeft, is het wel belangrijk om tijd te stoppen in het ontwormen en ontvlooien van het dier. Zeker, wanneer je regelmatig met de dobermann de natuur in trekt. Hoewel de vacht kort is, vinden teken het hier fijn vertoeven! Er zijn speciale hulpmiddelen, die je helpen om de vacht van je dobermann vrij van vlooien te krijgen. Bezoek een dierenzaak in de buurt, wanneer je hier meer over wilt weten. 

Erfelijke aandoeningen van de dobermann 

Een dobermann is een relatief gezonde hond. Net als veel andere rassen kent ook de dobermann een aantal erfelijke aandoeningen. Een goed voorbeeld hiervan is mogelijk letsel aan de kruisband van het dier. Het gaat hierbij voornamelijk om de voorste kruisbanden. Vind je het lastig om dergelijk letsel zelf te herkennen? Breng de dobermann in dat geval periodiek naar de dierenarts om een check uit te laten voeren. De dierenarts kan hierbij ook naar andere erfelijke aandoeningen van de dobermann kijken. 

Om de kans te verkleinen dat je dobermann te maken krijgt met deze erfelijke aandoeningen, is het belangrijk om de hond bij een betrouwbare fokker te kopen. Bij de rasvereniging van de dobermann kun je opzoeken waar zich een betrouwbare fokker bij jou in de buurt bevindt. Zo weet je zeker dat je een gezonde Dobermann koopt. 

Gemiddelde leeftijd van een dobermann 

Bij een goede verzorging zal een dobermann gemiddeld zo’n 10 tot 13 jaar oud worden. Je hond kan echter te maken krijgen met ziektes als kanker of dilatatieve cardiomyopathie (hartziekte). Iets wat de maximale leeftijd van je hond sterk zal doen laten verminderen. Een huisarts kan je meer vertellen over de verwachte leeftijd van jouw dobermann. Over het algemeen wordt een dobermann ouder dan een rottweiler of bijvoorbeeld een Duitse dog. 

Dobermann oren 

Het imposante lijf van de dobermann maakt hem tot een echte waakhond. Dit werd voorheen benadrukt door de middelgrote oren van het dier in te korten. Hetzelfde werd gedaan met de staart van de dobermann. Om de ingekorte oren rechtop te houden, iets waaraan de dobermann vaak herkend wordt, maakte men gebruik van een speciale spalk. Fijn was het allerminst voor het dier! Reden om het inkorten van de oren en staart van de dobermann in de jaren ’80 te verbieden. 

Niet alleen goed voor het dier zelf, maar ook voor zijn uitstraling. De uitstraling werd door de flaporen van de dobermann veel liever. Het maakt de dobermann niet langer tot slechts een waakhond. Het werd voor het eerst een echte familiehond! 

Veelgestelde vragen over de dobermann 

De aankoop van een dobermann is niet niks! Het maakt dat je mogelijk nog met vragen zit na het lezen van dit artikel. Hieronder vind je het antwoord op de vragen die ons het meest gesteld worden over de dobermann. Heb je zelf nog een vraag waarop het antwoord hieronder niet staat? Plaats je vraag in dat geval in de reacties onder het artikel, zodat we deze voor je kunnen beantwoorden.